Het was weer genieten in Luxor na 2.5 jaar afwezigheid. Van (politieke) onrust niets te merken. Wel is te merken dat veel toeristen het laten afweten en dat is jammer. Wat betreft opdringerigheid, om op mijn vorige bericht terug te komen: wij waren rond 8.30 uur in de Vallei der Koningen en daar was de hassle ENORM. Voorheen trad de toeristenpolitie op en kwamen de ‘touts’ nooit voorbij de ticket office/visitor's centre, maar nu waren ze overal in de vallei en zeer zeer opdringerig. Natuurlijk ook omdat ik mijn ogen niet in mijn zak houd en toch steels rondkijk of ik niet iets leuks zie. En iets leuks heb ik gevonden; de mannen van de x-ray op de luchthaven waren ook zeer belangstellend want het object moest uit en te na bekeken worden, ik dacht nog heel even ‘het zou toch niet dat…’ (het echt iets ouds is :-))'Enfin ik ben er blij mee en niet teveel voor betaald en alle opdringerigheid is het me uiteindelijk waard geweest.
Bij de tempel van Hatshepsut ben ik bij mijn 84-jarige moeder gebleven die het even te zwaar vond. We zaten even voorbij de tourist shops, meteen een paar kindertjes met prullaria om ons heen maar die werden alras weggejaagd door een uiterst aardige jonge vent die meteen een stoel voor moeders aanrukte. We hadden een goed gesprek met hem dat ergens over ging (ja, voor de cynici onder ons, het is mogelijk in Egypte!); hij beheerde een winkeltje dus uiteraard na dat halve uurtje vroeg hij op de terugweg of ik in zijn shop wilde kijken. Helaas zag ik daar alleen maar spullen waarvan me de tranen in de ogen sprongen dus nee, ik wilde niets kopen. Wat ik wel wilde, omdat hij immers geen business had kunnen doen terwijl hij met ons zat te praten, was hem LE 20 geven. Daar wilde hij niet van horen. Ik heb tot 3x aangedrongen. Uiteindelijk gaf hij mij een stenen scarabee en wilde toen het geld aannemen, dan was hij tevreden.
Verder een zeer aangename ervaring gehad met een taxichauffeur die ons de volgende keer naar de west bank bracht, mijn Arabisch bleek iets beter dan zijn Engels en met enig handen- en voetenwerk werden het leuke gesprekjes.
Hoe mijn moeder werd bejegend was ook telkens hartverwarmend.
Alhoewel ik het allang wist omdat ik hier al 30 jaar kom wil ik nog maar eens benadrukken dat, in mijn ervaring, Egyptenaren betreft enorm vriendelijk zijn. De berichten die ik hier af en toe lees, zo alles-over-een-kam-scherend, bah, het zegt volgens mij meer iets over díe mensen zelf. Natuurlijk heb je assholes, in ieder land, ook in Nederland.