Even stoom afblazen… ben ruim een week terug uit Luxor (was maar een weekje), was daar drie maanden geleden ook, en ik droom telkens maar weg. Heb een prachtige foto van de Nijl met felucca en dé bergen op de achtergrond - voor mij het mooiste uitzicht - op m'n bureaublad gezet en steeds als dat tevoorschijn komt dan…. nou ja. Ik zou er niet mijn hele leven willen wonen, maar zo eens in de zoveel tijd (en dat wordt dus steeds frequenter…) móet ik er gewoon even zijn. Alhoewel Luxor natuurlijk verandert en niet overal ten goede - Sharia Mahattat (Station Street) is nu 2x zo breed, niet meer te herkennen en ook heb ik tevergeefs gezocht naar de ouderwetse, gewone souq, de nieuwe opgepoetste vind ik maar zo-zo, veel te gelikt. Veel opgetrokken met onze Egyptische vrienden, het afscheid viel weer zwaar en tranen met tuiten.
Natuurlijk is het ook goed om weer thuis te zijn, maar je wordt zo snel weer opgenomen in de rat race van elke dag, terwijl het daar zo relaxed is. En, wat is dat toch? Ik kom daar zonder enige moeite (vroeg!!) mijn bed uit, terwijl dat me hier slecht lukt. Het lijkt wel of er een energiebron zit.
Ik heb één vriend die dit alles precies snapt, hij gaat 2x per jaar naar Egypte, maar ik heb nog rekening te houden met mijn eega die Egypte op zijn tijd ook prima vindt, maar ook weleens wat anders wil. Ik ben zeker ook geïnteresseerd in andere landen, maar Egypte blijft trekken en steeds meer, nu ook omdat ik mijn Arabische lessen in de praktijk wil brengen. Als ik een paar miljoen op de bank zou hebben staan, dan zou ik én naar Egypte én naar andere oorden gaan…. nou ja, dream on.