Net terug uit Hurghada. Dubbel gevoel. In een 4* resort gezeten. Schitterend en volop te eten en te drinken. Bewapende bewaking. Daarbuiten armoe, kinderen die bedelen, een moeder die met kind van hooguit 1 jaar oud op de stoep slaapt langs een drukke weg.Hebben jullie dat dubbele gevoel nou ook…
Hallo,
Ik snap wat je bedoelt. Vooral vorig jaar in Dahab (tijdens een excursie, want ik zat in Sharm) ben ik erg geschrokken van de bedelende/vechtende kinderen om de ontbijtboxen. En in Cairo zie je ‘huizen’ (bouwvallen) waarvan je je afvraagt hoe je er in kunt wonen…Als je ook hoort wat die mensen daar verdienen en hoeveel uren ze maken op een dag. En dan nog zo aardig, gastvrij en dankbaar. Ik was dit jaar jarig op vakantie en heb van een aantal medewerkers van het hotel en van een paar gidsen (allemaal mensen die we nog kenden van vorig jaar) cadeautjes gehad. Ik vond het zo lief van ze, ook al hebben ze niks dat ze dat toch doen. Maar als ik dat dan zei en ze ervoor bedankte, verontschuldigden ze zich alleen maar dat het zo'n klein cadeautje was. Dat snapte ik echt niet. We zijn ook een keer ergens wat gaan drinken op mijn verjaardag en na een tijdje kwam een ober van het hotel speciaal voor ons naar naáma bay (hotel zat verderop). Toen we weggingen wilde hij de eindrekening betalen en hij wilde absoluut niet dat wij (mee)betaalden. vervolgens liepen we langs het Hardrock cafe richting de taxi's en we vroegen of hij daar wel eens geweest was. Hij had daar die avond heen gekund, want een vriend van hem had kaartjes. We vroegen hem waarom hij dan niet ging en hij zei dat het te duur voor hem was (100 pond en de rekening die hij betaald had was 110 pond…….). We wilden hem het geld terug geven zodat hij alsnog kon gaan, maar hij wilde het echt niet.
Op de laatste avond hebben we hem geprobeerd het geld (als fooi) alsnog te geven, maar ook dat is niet gelukt. Zo ging het ook met de andere mensen die we daar ontmoet hebben en fooi wilden geven. Ze nemen het niet aan omdat ze je als vriend zien (we zijn een keer met een ober een avond weg geweest en we gingen vaak wat drinken met een aantal gidsen). Dus wat dat betreft kunnen we nog veel van die mensen leren! Het is een beetje een lang verhaal geworden, maar dat zegt juist genoeg toch (ben het dus helemaal met je eens).
Groetjes, Pauline
Een Egyptische (gecertificeerde) gids heeft over het algemeen relatief gezien, een top inkomen. (voorr Egyptische begrippen dus).
Daar komen dan natuurlijk nog de fooien bij omdat toeristen niet weten dat de gids vele, vele malen meer betaald krijgt dan bv de chauffeur van de excursiebus.
Het is dus echt niet zo dat een gids ‘niks’ heeft.
Het is ze gegund hoor, de opleiding en de functie-eisen zijn ook niet mis, ze dienen een (Egyptische) universitaire achtergrond te hebben, moeten diverse talen goed spreken en natuurlijk veel van het land, de geschiedenis en het culturele erfgoed weten en om kunnen gaan met toeristen uit een andere cultuur. Om het examen te halen voor gecertificeerde gids moet je blijkbaar heel wat in je mars hebben. En het diploma is niet te koop zoals vele andere waardevolle papieren in Egypte. Maar als je dit diploma eenmaal hebt, zit je gebakken: verzekerd van een beschermde baan en een heel goed inkomen. Iemand die dit certificaat niet heeft mag niet gidsen in Egypte.
Er zijn trouwens ook veel Egyptenaren, (dit is geen vooroordeel maar het zijn meestal mannen, maar ook wel vrouwen) die er heel wat voor over hebben om buitenlanders tot hun vriendenkring te kunnen noemen. Voor dit doel kan vaak wel een goede investering gedaan worden! Onder elkaar geeft het status om te kunnen zeggen buitenlandse vrienden te hebben én wie weet waar het al niet goed voor is.
Vele Egyptenaren zien West Europa nog steeds als het beloofde land en de toeristen daarvandaan als een wandelende geldboom die stikt in het geld. Soms is het natuurlijk altijd handig om zo'n ‘vrienden’ te hebben en als je vrienden maakt door een verjaardagskadootje of door een drankje te betalen………
Voor de goede orde: ik wil niet generaliseren en zeg dus niet dat dit ALTIJD en in dit geval zo is.
Lees daarom goed dat ik zeg: ‘veel’ Egyptenaren, ‘soms’ en ‘vaak’!!
Ze werden ook geen vrienden door dingen te betalen of te geven. Ze waren vorig jaar al ‘vrienden’, gewoon door een leuk contact en gesprekken met elkaar. Verder niks. En met mensen die ‘niks’ hebben, bedoelde ik meer de mensen die in het hotel werkten en niet de gidsen. Ik weet ook wel dat die meer geld hebben dan de gemiddelde Egyptenaar. Maar ook de gidsen wilden geen geld van ons aannemen…
Ik vond het alleen heel lief dat ze uit zichzelf met cadeautjes kwamen, niet dat ik ze nu ineens aardiger vind of dat ze het doen om aardig gevonden te worden. Het was daarvoor al leuk en gezellig!!!
Pauline
Oh ja (ik blijf bezig), nog ff over die gidsen. Die maken ook dagen waar je niet goed van wordt hoor. Eerst de hele dag met een excursie mee, dan 's avonds weer je gezicht laten zien bij het kantoortje en beschikbaar blijven tot ongeveer half 1 en soms nog even een vergadering om 12 uur om de volgende dag weer om 5 of 6 uur op te staan voor de volgende excursie…En ze hadden ook veel gezeik met de manager, moeilijk mannetje was dat. Dus ook niet alleen maar leuk werk.
pauline zat daar een gids bij met de naam mido hahahahaPauline schreef:
>
> Ze werden ook geen vrienden door dingen te betalen of te
> geven. Ze waren vorig jaar al ‘vrienden’, gewoon door een
> leuk contact en gesprekken met elkaar. Verder niks. En met
> mensen die ‘niks’ hebben, bedoelde ik meer de mensen die in
> het hotel werkten en niet de gidsen. Ik weet ook wel dat die
> meer geld hebben dan de gemiddelde Egyptenaar. Maar ook de
> gidsen wilden geen geld van ons aannemen…
> Ik vond het alleen heel lief dat ze uit zichzelf met
> cadeautjes kwamen, niet dat ik ze nu ineens aardiger vind of
> dat ze het doen om aardig gevonden te worden. Het was
> daarvoor al leuk en gezellig!!!
>
> Pauline
Ja, moeilijk he de contrasten en verschillen. Maar, je bent hun grootste bron van inkomsten vergeet dat niet! Dus als je niet komt, is het nog veel erger voor hen.
Ik geloof best dat het voor hun status en makkelijk is om vrienden in het buitenland te hebben.
Maar is het dat voor ons ook niet? Ach, wat geeft het als je het beiden leuk hebt en daar groeit een vriendschap uit is toch prima.
Ik heb een vriendin met 2 kids in Bali. Ze krijgt een aantal keer per jaar een pakketje van mij en soms help ik haar extra. Schoenen voor de kinderen en 1x schoolgeld. Ach ze werkt hard en ik doe die extra's voor haar kinderen en iets voor haarzelf zal ze me niet vragen. Dus wat geeft dat? Ik kan het missen.
Nu heb ik dan een vriend in Egypte. Hij vraagt me niks hij heeft zelf zat (al is hij dan geen gids, hij heeft supervisie over bediening). We bellen af en toe. En wie betaald dat denk je? Precies hij betaald het meest.
Ach Achmed. Ik leer ervan en ik heb er plezier van en hij ook. Wat maakt het uit.
Misschien kan ik hem een keer terugbetalen met een kleine vakantie, leuk toch?!
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's